Waterstof krijgt steeds meer belangstelling als schone energiebron van zowel regeringen als bedrijven die fossiele brandstoffen gebruiken. Voor het slagen van waterstofprojecten is het van cruciaal belang dat het publiek het project accepteert, waarbij vertrouwen in de uitvoerende actoren een centrale rol speelt. Op basis van reputatiemanagement en attributietheorie hebben we experimenteel geëvalueerd of het beeld dat mensen hebben van energiebedrijven die waterstof willen gaan produceren omwille van duurzaamheid, verschilt op basis van twee kenmerken van waterstofproductie. Specifiek onderzochten we de invloed van (1) het type waterstof (blauw versus groen) en (2) de geschiedenis van het energiebedrijf in de energieproductie (fossiele brandstoffen versus hernieuwbare energiebronnen) op percepties van de inspanningen van het bedrijf op het gebied van reputatiemanagement - dat wil zeggen, de overtuiging dat bedrijven waterstof vooral gebruiken om hun publieke imago te verbeteren - en op de niveaus van vertrouwen, zowel in het algemeen als specifiek in termen van integriteit en competentie. We onderzochten verder of waargenomen reputatiemanagement de effecten op vertrouwen verklaart, en of deze factoren ook de publieke acceptatie van waterstofproductie zelf bepalen. De resultaten gaven aan dat mensen het bedrijf met een geschiedenis van werken met fossiele brandstoffen meer zagen als een bedrijf dat zijn reputatie probeerde te verbeteren dan een bedrijf dat geassocieerd wordt met hernieuwbare energiebronnen, en dat ze er minder vertrouwen in hadden. Bovendien verklaarde reputatiemanagement het lagere (algemene en op integriteit gebaseerde) vertrouwen dat mensen hadden in bedrijven met een verleden in fossiele brandstoffen. Voor de publieke acceptatie van waterstof was de geschiedenis van het bedrijf niet relevant, waarbij groene waterstof acceptabeler was dan blauwe, ongeacht welk bedrijf het produceerde. We bespreken deze bevindingen in relatie tot de literatuur over de publieke perceptie van waterstof.