Is virtual reality een valide hulpmiddel voor onderzoek naar herstelgerichte omgevingen?

Deze studie onderzoekt de validiteit van virtual reality voor het beoordelen van de herstellende kwaliteit van omgevingen. In studie 1 werden deelnemers (N = 23) bezochten een echte natuurlijke en een echte stedelijke omgeving, na het voltooien van een taak om mentale vermoeidheid op te wekken (d.w.z. een Sudoku-taak). We ontdekten dat de waargenomen herstellende kenmerken, de voorkeurswaardering, het ervaren plezier en het zelfgerapporteerde herstel hoger waren in een echte natuurlijke omgeving vergeleken met een echte stedelijke omgeving. Waargenomen herstellende kenmerken konden plezier en herstel voorspellen voor zowel de echte natuurlijke als de stedelijke omgeving, evenals de voorkeur voor de echte natuurlijke omgeving. In studie 2 werden deelnemers (N = 26) bezochten een virtuele natuurlijke en een virtuele stedelijke omgeving, opnieuw na een inductie van mentale vermoeidheid. De bevindingen toonden aan dat virtuele simulaties van een natuurlijke en stedelijke omgeving vergelijkbare effecten teweegbrengen als echte tegenhangers van deze omgevingen. Waargenomen herstellende kenmerken, voorkeur, plezier en herstel waren hoger in een virtuele natuurlijke omgeving vergeleken met een virtuele stedelijke omgeving. Bovendien konden waargenomen herstellende kenmerken plezier en herstel voorspellen voor zowel de virtuele natuurlijke als de stedelijke omgeving, en de voorkeur voor de virtuele natuurlijke omgeving. We vonden geen significante verschillen in waargenomen herstellende kenmerken tussen de echte en virtuele vlindertuin. Bovendien voorspelden vergelijkbare herstellende kenmerken voorkeur, plezier en herstel in de echte vlindertuin en de virtuele vlindertuin. Deze bevindingen geven aan dat virtuele realiteit een valide hulpmiddel kan zijn voor onderzoek naar herstellende omgevingen.