De productie en consumptie van kleding draagt bij aan verschillende milieuproblemen, zoals klimaatverandering en milieuvervuiling. Met de verwachte groei van de vraag zullen deze negatieve effecten alleen maar toenemen. Consumenten die duurzame keuzes maken bij de aanschaf, het gebruik en de verwijdering van kleding kunnen een cruciale rol spelen bij het verminderen van deze milieudruk. Deze studie beoordeelt vanuit het perspectief van de circulaire economie in hoeverre de adoptie van circulair consumentengedrag in Nederland de milieudruk gerelateerd aan kleding kan verminderen en welke gedragsveranderingen daarbij het meest effectief zijn.

In onze analyse hebben we 14 soorten gedragingen opgenomen, allemaal gebaseerd op een raamwerk voor consumentenopties met betrekking tot de circulaire economie. Om een realistische schatting te kunnen maken van het milieureductiepotentieel van deze gedragingen, hebben we niet alleen het theoretische milieureductiepotentieel van elk gedrag berekend, maar hebben we ook rekening gehouden met gedragsplastiek (d.w.z. het deel van de consumenten dat een bepaald gedrag nog niet vertoont maar dat wel zou willen doen) en interacties tussen gedragingen. Het theoretische reductiepotentieel is berekend met een combinatie van input-output- en procesanalyse, en de gedragsplasticiteit is gebaseerd op enquêtegegevens van een onderzoek onder Nederlandse consumenten.

Onze resultaten laten zien dat een meer circulaire consumptie van kleding in Nederland ongeveer 11-19 % aan broeikasgasemissies en ongeveer 3-29 % aan landgebruik gerelateerd aan kleding zou kunnen verminderen. Minder nieuwe kleding kopen en kiezen voor duurzamere kleding, kleding die is gemaakt van milieuvriendelijkere en gerecyclede materialen zijn gedragingen die het grootste reductiepotentieel hebben wanneer rekening wordt gehouden met gedragsplasticiteit. Kleding huren, tweedehands kopen, repareren en veranderingen in was- en drooggedrag hebben een lager reductiepotentieel.